Shanghai 2017

We beginnen op het prachtige vliegveld van Shanghai. Allereerst maar eens door de douane heen zien te komen. Gelukkig staat op het vliegveld van china alles mooi in het engels aangegeven en is het duidelijk waar je naartoe moet. Na even mijn papiertjes ingevuld te hebben kom ik bij de douane aan en moet ik mijn 144-uurs geldige visum aanvragen. Gelukkig was ik niet de eerste in de rij en zie ik dat de mensen voor mij, één voor één geaccepteerd worden en door mogen om hun baggage op te halen. Na een kwartiertje wachten ben ik dan aan de beurt, even lachen voor de foto en ik mag door, maar niet heus… Nadat de vrouw achter de douane ruim vijf minuten lang moeilijk naar mijn paspoort heeft gestaard roept ze even een collega erbij en word er tegen mij, in gebrekkig engels, gezegd dat ik even achter de vrouw op een stoeltje moet gaan zitten. De collega pakt mijn paspoort en verdwijnt achter de schermen. Direct beginnen er allemaal doem scenarios in mijn hoofd te spelen, is mijn paspoort nog wel geldig? Krijg ik weer problemen omdat dit het vervangingspaspoort is van mijn oude? Kan ik wel china binnen? Na een lange 20 minuten op het stoeltje te hebben gezeten komt de man van de douane weer terug, met twee bewakers aan zijn zijde. Op dit moment komen alle doem scenarios die ik in mijn hoofd had duidelijk tot leven en begin ik toch echt even te zweten. De man van de douane loopt echter straal langs mij heen, gaat op zijn stoeltje zitten en plakt een sticker in mijn paspoort. Hij keert zich om en geeft mij mijn paspoort. Vervolgens stuurt hij mij met een ‘bye’ door naar baggage claim. Waar de bewakers voor nodig waren, geen idee, maakt ook niet uit; ik mocht china in!

Na heel snel mijn bagagge op te hebben gehaald, kocht ik een kaartje voor de Maglev. Voor degene die niet bekend zijn met Chinese treinen, dit is de snelste trein in China en mogelijk de snelste trein ter wereld (bron ontbreekt). Maar eerlijk is eerlijk, de trein is zeer snel. Omdat ik in spitsuur rijd mocht de trein niet harder dan een magere 300 km per uur, oftewel ik was binnen 8 minuten op het treinstation van shanghai. Vandaar mocht ik uit gaan zoeken hoe ik naar het hostel kwam met het openbaar vervoer. Na even zoeken vond ik de juiste metro en mocht ik de ‘douane’ voor de metro door. In China is het blijkbaar verplicht om je tas te laten scannen voordat je de metro instapt. Vervolgens kon ik de metro in, met bepakking, in het spitsuur in china. Gelukkig ben ik in China relatief groot dus had ik nog net dat beetje lucht te pakken gekregen waardoor ik de metro heb overleefd. Het fijne was wel dat alle metro stations ook in het engels stonden en er in het engels werd omgeroepen als we op een station arriveerdden. Zonder al te veel problemen dus de juiste stations gevonden (ik ben misschien een of twee keer de verkeerde metro ingestapt) en voila zo stond ik buiten het metrostation. Recht tegen over het Luban road station stond dan mijn slaapplek; het Blue Mountain Youth Hostel.

Ik kon direct mijn kamer binnen en raakte direct gezellig aan de praat met Juan. Wij zijn direct even samen gaan ontbijten (het was tenslotte 9 uur s’ochtens in china) zodat hij mij ook direct de nabije omgeving kon laten zien. Ik kwam erachter dat Juan een braziliaanse jongen is, die vorig jaar zijn fietswinkel en huis heeft verkocht en naar china geemigreerd is. Hij ging hier op de gok naartoe en studeert nu bedrijfskunde, en het knapste, spreekt en leest nu al vloeiend chinees. Na ongeveer een uur lang gesproken te hebben kondigde hij aan dat hij er weer vandoor ging en kon ik mijn eigen planning vervolgen. Mijn planning voor Shanghai was helaas minder dan optimaal, ik had uitgezocht wat ik wilde doen, maar niet de routebeschrijving opgezocht; want dat doe ik daar wel…. Juist, nou blijkt dat in china de overheid het gebruik van google/ facebook/ twitter en het meest belangrijkste, google maps blokkeert. Met als gevolg dat ik geen flauw idee had welk station ik moest hebben. Gelukkig stond op het metro mapje dat ik van de receptie heb gekregen (kaarten met de straten van shanghai erop ben ik op mijn reis niet tegenkomen) een station met de naam Yuyuan Garden. Dit was een van de plekken die ik genoteerd had op mijn ‘to do’ list voor de eerste dag. Dus kan niet missen, op naar dat station! Daarzo aangekomen, na een zeer soepele metroreis waarin ik maar 1x verkeerd gegaan ben, kwam ik erachter dat er geen spoor te bekennen was van de Yuyuan Gardens en dat deze halte in het midden van het drukke centrum uitkwam (spoiler; op dag drie kwam ik erachter dat de Yuyuan Gardens 2 blokken verderop waren). Goed, dan ga ik, lekker op zijn daans, rondlopen en wel zien waar ik uitkom. Ik knalde muziek door mijn oortjes en ben gaan wandelen door wat drukke straten. Ik ben uitgekomen op de bekende toeristische plek Nanjing Road, door een park gelopen met mooie sculpturen en een bamboebos en uiteindelijk geheel toevallig op de Bund gestuit. Dit stond ook op mijn lijst. De Bund is een looppad langs de Huangpu rivier waarin de skyline van Shanghai goed te zien is. Met het geluk aan mijn zij, brak de zon ook nog even door en werd een warme 15 graden. Nogal een verbetering na het koude Nederland. Het is blijkbaar ook heel bijzonder voor Chinezen om een blanke blonde jongen te zien, ik ben werkelijkwaar drie dagen lang door de chinezen overal aangestaard. Maar ja dat is ook een (leuk?) onderdeel van de ervaring. Na ongeveer vijf uurtjes deze prachtige rondtocht gemaakt te hebben, wilde ik nog even een mooie afsluiter hebben. Ik besloot naar de Jin’ang tempel te gaan, hier was geheel toevallig ook een metro station naar vernoemd. Dit bleek echter een zeer goed keuze te zijn geweest. Deze buddhistische tempel ligt in het midden van de stad en is ronduit prachtig. Alle authentieke chinese daken, draken en rode ballonnen zijn in deze tempel te vinden. Grote beelden van Buddha en van andere heiligen (?) in het goud, en de meest prachtig versierde stoelen. Helaas was ik op dit punt redelijk uitgeput dus ben ik na een uurtje al weggegaan, maar ik had er anders veel langer kunnen blijven! Ondertussen was het al zes uur ’s avonds en dus werd het tijd om een hapje te eten.

Na niet al te kieskeurig een restaurantje uitgekozen te hebben heb ik via woorden aanwijzen (want in shanghai kunnen de chinezen echt letterlijk geen woord engels) mijn menu keuze aangegeven. Nogal logisch dat het allemaal in het chinees is, maar aangezien ik echt geen idee heb wat de tekens allemaal betekenen, was de keuze compleet willekeurig. Uiteindelijk bleek ik een grote kom soep met noodles en vlees besteld te hebben, zeer lekker! Voor de Chinezen om mij heen was het zeer vermakkelijk om de blanke jongen te bekijken, die grote problemen heeft om slipperige noodles met stokjes uit een kom te zien vangen. Het grappige is dat de Chinezen er ook echt geen geheim van maken dat ze je uit lachen, maar mij dan ook nog even helpen gaat ze wel net te ver. Ik kon er gelukkig ook wel om lachen en uiteindelijk heb ik de grootste dingen te pakken kunnen krijgen voordat het koud werd. Na dit persoonlijke hoogtepunt was het tijd om uitgeput in mijn bedje te vallen.
Dag twee begon zoals dag één eindigde. Ik mocht een gerecht uitkiezen in het chinees, echter deze keer als ontbijt. Het willekeurige gekozen ontbijt bestond uit een prachtig soepje met dumplings. Dit was goed eetbaar, totdat ik ineens wat raars tegenkwam. Een groene poot in mijn soep. Mijn eetlust verdween direct, maar ik dwong mijzelf om toch nog even de dumplings in de soep op te eten voordat ik deze aan de kant schoof. Later die middag kwam ik erachter dat ik een soort kikkerpoten soep als ontbijt had besteld, dit zorgde voor de rest van de dag wel voor een borrelend gevoel in de maag. Na dus ontzettend voldaan te hebben ontbeten ging ik op pad, met de metro naar Tianzifang, een zeer gezellig buurtje in Shanghai. Vervolgens naar de beroemde Oriental Pearl Tower. Letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van Shanghai. Verassend genoeg was het ontzettend druk toen ik daar aankwam en na even met mijzelf overleggen besloot ik dat geen zin had om meer dan een uur in de rij te staan om naar het observatiedek te kunnen klimmen. Ik heb lekker de rest van de middag in de zon aan de Huangpu gewandeld . Aan het eind van de middag, was ik even terug naar het hostel gegaan om bij te komen. Hier raakte ik aan de praat met een nieuwe kamergenoot, Juan was alweer vertrokken en ik sliep tot die tijd in mijn eentje in een 6 persoonskamer. Deze kamergenoot was een koreaan genaamd Simon (dit was natuurlijk niet zijn echte naam, maar zijn reisnaam). We besloten direct om samen even avondeten te halen. Gelukkig sprak Simon wel chinees dus deze keer was het eten een zeer groot succes. Wij besloten om nog even door te gaan naar de beroemde nachtclub Bar Rouge. Deze ligt ook in het centrum van shanghai en heeft een prachtig dakterras vanwaar je de skyline kan bekijken. Onder het genot van een biertje hebben we daar nog een tijdje van het uitzicht genoten totdat het tijd was om naar het hostel te gaan.

Aan het begin van alweer mijn laatste dag in Shanghai kon ik direct beginnen met het inpakken van de bende die ik had gemaakt. Gelukkig was ik toch snel klaar met inpakken en begon ik met het zoeken naar een ontbijt. Met nog het ontbijt van gister in mijn achterhoofd te hebben besloot ik deze keer maar veilig te kiezen voor een muffin in één van de vele Starbucks in de buurt van het hostel. Helaas was het een zeer regenachtige dag dus besloot ik om te beginnen met een binnenactiviteit. Ik kwam uit op het Chinese Art Museum, niet geheel verassend was dit ook de naam van een metro station. Dit museum is ook echt extreem groot, met één route naar de uitgang. Ik had verwacht dat het museum de chinese geschiedenis of iets dergelijks zou vertonen maar dit mocht niet zo zijn, moderne kunst was wat ik tegenkwam. Het is nogal duidelijk dat dit niet een van mijn favoriete kunstsoorten is. Ik probeerde daar dus ook weer redelijk snel te vertrekken, maar aangezien er blijkbaar maar één uitgang is was het nogal lastig om er niet lang te blijven. Ik denk dat ik er uiteindelijk twee uur ben geweest, waar het grootste gedeelte van is geweest om de uitgang te vinden. Maar goed, als je van moderne kunst houdt is dit dan denk ik wel het museum om te zijn. Toen ik eindelijk het licht weer zag, was het ook droog. Dus tijd om de Yuyuan gardens nogmaals te proberen te vinden. Ik had in mijn hoofd afgebakend waar ik de eerste dag was geweest en ging dus nu de andere kant proberen. Na een snelle zoektocht stuitte ik inderdaad op een aantal prachtige chinees gebouwen. De beroemde Yuyuan gardens waren herontdekt door daan bormans. Hoewel de naam een beetje misleidend is, het zijn namelijk geen tuinen, was dit wel echt het mooiste gedeelte van Shanghai. Het doet voornamelijk denken aan de chinese straatjes die je altijd op tv ziet, overal ballonen, de typische chinese daken en de witte muren. Ook waren er overal enorme grootte en prachtige geknutselde kunstwerken te zien. Ik vermoed dat deze er waren omdat het net chinees nieuwjaar was geweest, maar zeker weet ik het niet. Hoe dan ook, echt een geweldige middag gehad in de Yuyuan Gardens. Daarna probeerde ik nog naar de Longhua Tempel te gaan, maar dit was een open tempel en het regende net te hard. Dus besloot ik maar om deze over te slaan en terug te gaan naar het hostel. Ik pakte mijn rugtas en vertrok naar het vliegveld.

Al met al was het een zeer geslaagd avontuur in Shanghai, maar voor nieuwkomers is het wel zeker aan te raden om Chinees te kunnen lezen of van te voren je reis heel erg goed te plannen. Maar ik ben zeer tevreden met hoe het gegaan is, nu op naar het volgende avontuur in Auckland!

Daan Bormans